SMArt 155
Wartość bojowa każdego czołgu polega na wyważeniu takich czynników jak siła ogniowa, mobilność oraz opancerzenie. Jednym z ważnych elementów jest również jego ciężar. Dlatego przy konstrukcji czołgów stawia się na maksymalne zmniejszenie wagi przy zachowaniu jak najmocniejszego pancerza, dużego kalibru broni głównej oraz zapasu amunicji.
Gdyby pojazdy bojowe posiadały cały pancerz jednakowej grubości, ich ciężar wzrósłby niewspółmiernie, dlatego opancerzenie jest zróżnicowane pod względem grubości w zależności od zagrożenia, na jakie narażona jest dana część pojazdu. Najgrubszy pancerz znajduje się zawsze z przodu kadłuba i wieży, w następnej kolejności chronione są boki. Tył, spód oraz górne elementy pojazdu są z reguły osłonięte najcieńszym pancerzem. Te słabości wykorzystywane są zwłaszcza przez stosowanie min oraz wyspecjalizowaną broń montowaną w samolotach. Katastrofalny skutek dla wszelkich zgrupowań pancernych lub nawet pojedynczych pojazdów mają zwłaszcza ataki samolotów. Przeciw odłamkom bomb burzących artylerii pancerz posiadany przez pojazdy bojowe jest dostatecznie wystarczający.
Inteligentna amunicja
Powstała zatem koncepcja Suchzundermu-nition Artillerie [SMArt niem. wyszukująco-zwalczająca amunicja artylerii]. Zasada działania tej „inteligentnej" amunicji artyleryjskiej kaliber 155 mm, polega na wystrzeleniu pocisku w kierunku opancerzonych pojazdów bojowych, których sam poszukuje a po wykryciu niszczy. Strzelanie jest podobne jak amunicją klasyczną. Odpalany jest pocisk nosiciel z zapalnikiem czasowym , który zawiera dwa pod pociski.
Po dotarciu pocisku w rejon celu następuje zadziałanie zapalnika, rozcalenie pocisku nosiciela i wyrzucenie pod pocisków, które opadają swobodnie na spadochronach.
Na określonej wysokości uaktywniają się układy śledzenia, którymi są czujniki podczerwieni i radiowe. Czujniki po odnalezieniu celu określają jego dane i zapisują w pamięci, a następnie odpalają w jego kierunku formowany wybuchowo pocisk poruszający się z prędkością hiperdźwiękową.
Cel zostaje zniszczony z góry dzięki energii kinetycznej strumienia kumulacyjnego. Jeżeli pocisk nie napotka żadnego celu ulega samozniszczeniu, dzięki czemu unika się kłopotliwych później niewypałów. Zastosowane sensory są niewrażliwe na zakłócenia i efektywnie potrafią zwalczać wrogie pojazdy, jednak najlepiej używać ich przy dalszych odległościach gdyż istnieje niebezpieczeństwo rażenia własnych pojazdów. Dzięki wprowadzeniu tego typu pocisków zmniejszone zostało znacznie zużycie amunicji gdyż zniszczenie takiego celu, jakim jest pojazd opancerzony pociskami konwencjonalnymi, pociągnęłoby za sobą znacznie większe jej zużycie.
Punkt nad celem.
Zasięg pocisków SMArt wynosi 28 km przy strzelaniu z haubicy samobieżnej PzH 2000 i 22,5 km z M109A3 GE A1. Dzięki wprowadzeniu nowej amunicji rola artylerii uległa zwiększeniu, gdyż teraz wystarczy wystrzelić pocisk w punkt nad celem, aby go zniszczyć. Od 1999 roku SMArt pod oznaczeniem DM 702 wszedł na uzbrojenie batalionów artylerii Bundeswehry. Te artyleryjskie pociski inteligentnego wykrywania i zwalczania celów opancerzonych mogą być wystrzeliwane z wszystkich dział z lufą kal. 155 mm, i prawdopodobnie w niedługim czasie zostaną wprowadzone do arsenałów wielu państw.
0 komentarze:
Prześlij komentarz